Deze 65-jarige vrouw loopt nog altijd vol zelfvertrouwen over het strand in haar bikini en laat zich absoluut niets aantrekken van wat anderen denken – want volgens haar ben je nooit te oud om je geweldig te voelen in je eigen lichaam. Nina Malkin deelt openhartig waarom ze niet van plan is om haar geliefde bikini’s in te ruilen voor een meer bedekte zwemoutfit, ondanks de kritische blikken van sommige vrienden en de druk van de maatschappij om als oudere vrouw meer te verhullen.
Mijn lichaam op 65: waarom ik nog steeds bikini draag
De warme zomerzon schijnt uitnodigend op het strand, en terwijl andere vrouwen van mijn leeftijd zich steeds meer beginnen te bedekken, trek ik juist mijn vertrouwde bikini aan. Op 65-jarige leeftijd loop ik nog altijd vol zelfvertrouwen over het zand, wetende dat mijn lichaam verhalen vertelt van een rijk en vol leven. Elke rimpel, elke sproet, elke verandering die de jaren hebben gebracht zijn onderdeel van wie ik ben geworden.
Natuurlijk begrijp ik waarom sommige vrouwen kiezen voor meer bedekte zwemkleding naarmate ze ouder worden. De maatschappij fluistert ons toe dat onze lichamen na een bepaalde leeftijd beter verborgen kunnen blijven, alsof ze hun recht op zichtbaarheid hebben verloren. Maar ik weiger me te laten leiden door zulke beperkende gedachten, want net als andere inspirerende vrouwen die laten zien dat leeftijd geen barrière hoeft te zijn, geloof ik dat fit blijven en je goed voelen belangrijker is dan wat anderen denken. Mijn bikini is meer dan alleen zwemkleding geworden. Het is een statement van eigenwaarde, een bewuste keuze om mijn lichaam te vieren zoals het nu is, in plaats van te rouwen om hoe het vroeger was.
Mijn lichaamstype: atletisch en trots op mijn buikspieren
Als mesomorf mis ik misschien de eindeloze benen van een catwalkmodel of de volle rondingen die de maatschappij als aantrekkelijk beschouwt, maar mijn athletische lichaamsbouw heeft me altijd kracht gegeven. Hoewel ik nooit een echte sporter was, groeide ik op in de tijd dat aerobics net populair werd en raakte al vroeg verslaafd aan fitness. Die dagelijkse workouts houden me niet alleen in redelijke conditie, maar hebben ook iets opgeleverd waar ik oprecht trots op ben: mijn buikspieren.
Het zijn geen perfecte sixpack zoals je in tijdschriften ziet, meer zoals af te scheuren broodjes, maar het zijn wel de beste onderdelen van mijn lichaam. Die planken en crunches van dertig jaar hebben hun vruchten afgeworpen, en ik zie geen reden waarom ik dat zou moeten verstoppen onder een meer bedekte zwemoutfit. Natuurlijk is mijn huid niet meer zo strak als vroeger, eerder bleek, gevlekt en getekend door jarenlang zonnen tot in mijn dertigerjaren, maar dat maakt deel uit van mijn verhaal.
Elke vlek en elke rimpel vertelt iets over de uren die ik heb doorgebracht op het strand, de vakanties met mijn familie, de momenten van pure vreugde in de zon. Net zoals andere vrouwen die laten zien dat lichaamskritiek geen invloed hoeft te hebben op je zelfvertrouwen, weiger ik mijn lichaam te verbergen vanwege wat anderen misschien denken.
Mijn drie bikini’s: bescheiden maar nog steeds echt
Mijn kledingkast herbergt drie trouwe metgezellen die elk zomerseizoen weer tevoorschijn komen. Twee ervan zijn klassiek zwart, tijdloos en elegant, terwijl de derde pronkt met een subtiel bloemenmotief dat me altijd vrolijk stemt. Het zijn zeker geen strings of andere minuscule creaties waarbij je je afvraagt of er überhaupt stof gebruikt is. De topjes knopen veilig in mijn nek, waardoor ik me geen zorgen hoef te maken over onverwachte kledingincidenten die zelfs beroemdheden kunnen overkomen.
De broekjes hebben een hoog uitgesneden Franse pijp die flatterend is zonder provocatief te zijn, en bedekken keurig mijn billen zoals het hoort. Aan de voorkant komen ze net een paar centimeter onder mijn navel, wat perfect is om mijn trotse buikspieren te laten zien. Relatief bescheiden dus, maar absoluut echte bikini’s die laten zien dat je op elke leeftijd kunt kiezen voor wat jij mooi vindt. Hoewel sommige mensen op het strand misschien anders denken over wat gepast is, net zoals bij discussies over gepaste sportkleding, blijf ik bij mijn keuze. Mijn dierbare vriendin Raina houdt vol dat niemand op het strand echt naar anderen kijkt, maar ik weet wel beter. Als je 65 bent en vol zelfvertrouwen in je bikini loopt, valt dat op.
Mijn vriendin Raina omarmt haar onzichtbaarheid
Ter illustratie van hoe verschillend wij met onze lichamen omgaan, is er mijn lieve vriendin Raina. Zij was in de late jaren tachtig een gerenommeerde advocaat bij een prestigieus advocatenkantoor, waar ze zich volledig gaf voor haar carrière. Met haar bescheiden lengte van nog geen 1,60 meter en een gewicht van ongeveer 45 kilo zag ze er destijds uit als een perfecte yuppie. Toch besloot ze de advocatuur vaarwel te zeggen en verhuisde naar Los Angeles, waar ze meer dan tien jaar in de filmindustrie werkte.
Gedurende die periode verloor Raina haar persoonlijke ijdelheid door dagelijks te zien hoe de industrie vrouwen objectiveerde. Ze ruilde haar zorgvuldig onderhouden rood geverfde pixiekapsel in voor een simpele grijze paardenstaart, stopte volledig met make-up en kwam flink aan. Inmiddels geniet ze van haar pensioen en reist ze veel. Afgelopen zomer bracht ze het grootste deel door in het broeierige Zuidoost-Azië, gekleed in simpele shorts, een comfortabele J. Jill-jurk en haar vertrouwde tankini. Net zoals andere vrouwen die hun eigen stijlkeuzes maken ongeacht wat anderen verwachten.
Helene uit de “Geen bikini’s meer”-club
Niet elke vrouw van in de tachtig kiest voor de bevrijdende route van een bikini op latere leeftijd. Helene, een voormalige mode-redacteur bij een chic tijdschrift die ooit zelf de trends bepaalde, heeft na haar verhuizing naar Charleston in South Carolina een heel andere filosofie ontwikkeld. “Een badpak? In het openbaar? Absoluut niet!” zegt ze zonder enige aarzeling, alsof ze staatgeheimen aan de vijand zou verraden. Deze vrouw die ooit ontspannen en zelfverzekerd door de kantoren van het modeblad wandelde, heeft een compleet andere relatie met haar lichaam gekregen dan vrouwen die ervoor kiezen om lichaamskritiek te negeren en gewoon zichzelf te blijven.
Helene wandelt nog steeds graag ’s ochtends over het strand, maar dan volledig gekleed en met de vastberadenheid van iemand die een duidelijke grens heeft getrokken. “Ik heb cellulitis!” biecht ze op, alsof dit een schande is die koste wat kost verborgen moet blijven. “Niemand mag me nog in een badpak zien!” Voor haar is het ondenkbaar om nog in zwemkleding gezien te worden, terwijl ze vroeger juist de vrouw was die anderen adviseerde over wat mooi en trendy was. Deze transformatie van zelfverzekerde mode-expert naar iemand die haar lichaam volledig wil bedekken illustreert hoe verschillend vrouwen kunnen reageren op het ouder worden.
Het verbaast me dat uitgerekend Helene, die vroeger zo relaxed was over uiterlijkheden, nu zo bezorgd is geworden over wat anderen van haar lichaam zouden denken. Op het strand observeer ik vaak andere mensen – jong en oud, fit en minder fit – die allemaal de vrijheid nemen om zo weinig te dragen als de wet toelaat, net zoals sporters die soms voor hun eigen kledingkeuzes vechten.
Het boeit me niet wat anderen denken
Nina vraagt zich weleens af wat mensen denken als ze haar zien wandelen over het strand in haar bikini. Voelen sommigen zich misschien beledigd door haar lef, dat ze met haar tachtigjarige lijf zo’n klein pakje durft te dragen? Of bewonderen ze juist haar moed om zichzelf zo te presenteren? “Weet je wat? Het boeit me niet,” zegt ze resoluut, terwijl ze haar schouders ophaalt alsof ze de mening van de hele wereld wegwuift. Ze draagt een bikini omdat ze zich er prettig in voelt en vindt dat ze er gewoon prima uitziet.
Haar eigen mening en haar persoonlijke ijdelheid zijn wat tellen, niet de blikken of gefluister van anderen. “En trouwens, wie gaat de bedekking-politie bellen om een kaftan over mij heen te gooien?” vraagt ze met een ondeugende glimlach. Net zoals andere vrouwen die zich niet laten weerhouden door hun leeftijd en nieuwe doelen nastreven, heeft Nina het volste recht om letterlijk te dragen wat ze wil. Of dat nu een tankini, linnen kleding of een bikini is, maakt niet uit.
Als ze langs de waterlijn wandelt en een andere bikini-dragende vrouw met een zekere leeftijd tegenkomt, lijkt het altijd alsof ze elkaar écht zien. Op zulke momenten ontstaat er een veelzeggende glimlach tussen twee vrouwen die weten wat het betekent om trots te zijn op jezelf, ongeacht wat anderen denken.
Wat een fantastisch verhaal over zelfvertrouwen en eigenwaarde! Nina laat werkelijk prachtig zien dat leeftijd geen barrière hoeft te zijn om je geweldig te voelen in je eigen lichaam – en haar boodschap raakt ons diep. Het is ontzettend inspirerend om te zien hoe zij vol trots haar bikini draagt en lak heeft aan wat anderen denken, want uiteindelijk gaat het erom dat jij je goed voelt bij jezelf. Deel dit verhaal met je vrienden als jij ook vindt dat vrouwen op elke leeftijd het recht hebben om te dragen wat ze willen!
