Waarschijnlijk kun je je niet voorstellen dat je een miljoen dollar zou weigeren voor je huis, maar deze gedurfde vrouw deed precies dat toen projectontwikkelaars haar bescheiden woning wilden kopen. Edith Macefield was vastbesloten haar geliefde thuis in Seattle te behouden, ook al betekende dat een winkelcentrum er letterlijk omheen moest worden gebouwd. Het hartverwarmende verhaal achter haar onwrikbare standpunt zal je doen beseffen dat sommige dingen echt onbetaalbaar zijn.
Edith Macefields bescheiden begin in Seattle
In 1952 maakte Edith Macefield een beslissing die haar leven zou bepalen toen ze een bescheiden houten huis kocht voor slechts 3.750 dollar in de wijk Ballard nabij de iconische Ballardbrug in Seattle, Washington. Samen met haar geliefde moeder Alice vestigde ze zich in het 98 vierkante meter grote huis dat zou uitgroeien tot het middelpunt van ontelbare kostbare herinneringen. Edith werkte overdag als winkelmanager, maar haar hart lag bij andere passies die haar leven vulden met vreugde en betekenis.
De bescheiden vrouw had namelijk een talent voor muziek en bracht haar vrije tijd door met saxofoon spelen, waarbij de melodieën door het kleine huis zweeften en voor warmte zorgden. Daarnaast had ze een liefde voor het geschreven woord ontwikkeld en wijdde zich aan het schrijven, hoewel ze haar verhalen zelden met de buitenwereld deelde. Edith was van nature een teruggetrokken persoon die haar emoties en gedachten zorgvuldig voor zichzelf hield, maar in de beslotenheid van haar eigen vier muren bloeide ze op.
Na het overlijden van haar moeder Alice werd het huis nog betekenisvoller voor Edith, want elk hoekje herinnerde haar aan de warme momenten die ze hadden gedeeld. De eenzaamheid die volgde, versterkte alleen maar haar gehechtheid aan de plek die zoveel levensvreugde had gekend.
De projectontwikkelaars bieden fortuin voor haar eigendom
In 2006 kreeg Edith Macefield wereldwijde aandacht toen projectontwikkelaars haar bescheiden woning in het vizier kregen voor een grootschalige commerciële ontwikkeling. De rustige buurt van Ballard stond op het punt drastisch te veranderen, want ontwikkelaars kochten systematisch huis na huis op om plaats te maken voor hun ambitieuze winkelcentrumplannen. Aanvankelijk boden ze de vastberaden vrouw 750.000 dollar voor haar geliefde maar eenvoudige woning, een bedrag dat de meeste mensen zou doen duizelen.
Maar Edith gaf geen krimp en wees het aanbod resoluut af, tot grote verbazing van de ontwikkelaars die gewend waren dat bewoners uiteindelijk zwichtten voor zulke substantiële bedragen. Hun vastberadenheid om het perceel te bemachtigen was echter zo groot dat ze hun bod verhoogden tot een ongelofelijke één miljoen dollar. Voor een huis dat ze oorspronkelijk voor slechts 3.750 dollar had gekocht, betekende dit een waardestijging van meer dan 26.000 procent.
Opnieuw schudde Macefield vastberaden haar hoofd en gaf zo een duidelijk antwoord aan de projectontwikkelaars dat geen bedrag haar zou kunnen verleiden haar geliefde thuis te verlaten. Hierdoor waren ze uiteindelijk genoodzaakt het winkelcentrum letterlijk rondom haar huis te bouwen, waardoor haar kleine houten woning een iconisch symbool werd van moed en vastberadenheid.
Een onverwachte vriendschap ontstaat tijdens de bouwwerkzaamheden
Terwijl het winkelcentrum langzaam vorm kreeg rondom haar bescheiden woning, bleef Edith Macefield een mysterieuze figuur voor de nieuwsgierige toeschouwers die dagelijks langs haar eigendom wandelden. De teruggetrokken vrouw gaf zelden details prijs over haar verleden en hield haar privéleven zorgvuldig afgeschermd van de buitenwereld. Toen bouwmanager Barry Martin zich op een dag beleefd aan haar voorstelde terwijl ze in haar tuin werkte, ontstond er echter een bijzondere vriendschap die niemand had kunnen voorzien.
Martin legde eerlijk uit dat zijn team werkzaamheden zou verrichten die onvermijdelijk lawaai en rommel zouden veroorzaken, en gaf de oudere dame respectvol zijn visitekaartje met het verzoek hem te bellen als ze ergens last van had. Tot zijn verrassing reageerde Edith warm op zijn hoffelijke benadering en bekende dat wat gezelschap haar goed zou doen. Deze eenvoudige uitwisseling legde de basis voor een hechte band tussen twee mensen uit compleet verschillende werelden, waarbij hun vriendschap uiteindelijk veel dieper zou groeien dan beiden aanvankelijk hadden verwacht.
Martin erft het huis en verkoopt het uiteindelijk
Zijn bouwkeet stond op zo’n 12 meter van haar hek, en telkens als Martin haar zag, liep hij naar haar toe voor een kort praatje. Macefield vertelde hem geweldige verhalen over haar tijd in Europa en dat ze als spion had gewerkt tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ze leverde geen bewijs voor haar verhalen, maar Martin genoot er toch van en luisterde geduldig naar haar fascinerende relazen.
Hij hielp haar dagelijks met kleine klusjes en boodschappen, en hun vriendschap groeide gestaag tot iets heel bijzonders. Martin bood zijn steun toen Macefield de diagnose alvleesklierkanker kreeg, en stelde haar nooit teleur tijdens haar zware ziekte. Hun verbintenis was zo sterk dat hij haar zelfs in haar laatste moeilijke momenten niet alleen liet.
Toen ze in 2008 overleed op 86-jarige leeftijd, liet Macefield al haar bezittingen, inclusief het iconische huis, na aan Martin. De man was compleet overdonderd door dit onverwachte gebaar van dankbaarheid. Uiteindelijk verkocht Martin het huis nadat hij financieel in de problemen kwam voor 310.000 dollar, veel minder dan de oorspronkelijke miljoenenbiedingen maar nog steeds een substantieel bedrag voor deze bescheiden woning.
De hartverwarmende reden achter haar vastberadenheid
Voor de meeste mensen zou een miljoen dollar voldoende motivatie zijn om te verhuizen, maar voor Edith Macefield lagen de werkelijke redenen veel dieper dan geld alleen. Barry Martin ontdekte na haar overlijden dat de vastberaden vrouw niet alleen zwak en ziekelijk was geworden, maar dat verhuizen als oudere dame vrijwel onmogelijk voor haar was. Toch was er nog een veel belangrijkere emotionele drijfveer die haar weigering verklaarde.
In een ontroerende brief die Martin vond na Macefields dood, onthulde zich het ware verhaal achter haar onwrikbare standpunt. Ze schreef dat haar moeder Alice nooit eerder een eigen huis had gehad, en dat zij daarom besloten had het voor haar te kopen. Deze eenvoudige daad van liefde had het bescheiden houten huis getransformeerd tot een symbool van geluk en geborgenheid voor beide vrouwen. Zelfs toen financiële overwegingen een rol hadden kunnen spelen, weigerde Macefield afstand te doen van de plek waar zij en haar moeder zoveel kostbare herinneringen hadden gedeeld.
Het huis wordt voor altijd gelinkt aan de beroemde Disney-film
Door de jaren heen wisselde het iconische huis van eigenaar, maar het bleef onverminderd de aandacht trekken van voorbijgangers en nieuwsgierigen. Dankzij de populaire Disney-animatiefilm “Up” kreeg Macefields woning wereldwijde bekendheid, waarbij velen geloofden dat het verhaal van de koppige oude man Carl Fredricksen rechtstreeks gebaseerd was op haar eigen vastberadenheid. Barry Martin onthulde echter de werkelijke connectie tussen zijn overleden vriendin en de geliefde film.
Disney greep het verhaal aan als perfecte promotiekans en besloot spectaculaire foto’s te maken met kleurrijke ballonnen die het bescheiden houten huis omhulden. Martin herinnerde zich hoe de filmstudio contact opnam voor hun première in Seattle. Ze kwamen ter plaatse en bevestigden honderden ballonnen aan het dak en de gevel, waardoor het kleine huis er precies uitzag zoals in de beroemde openingsscène van de film.
Deze marketingstunt transformeerde Macefields woning definitief tot het “Up”-huis, een bijnaam die voor altijd verbonden zou blijven aan haar nalatenschap. Haar onwrikbare loyaliteit aan het huis en de vastberadenheid om kostbare herinneringen te beschermen werd daardoor een inspiratiebron voor miljoenen mensen wereldwijd die het verhaal van de moedige dame leerden kennen.
Wat een ongelooflijk verhaal van vastberadenheid en echte liefde! Edith Macefields weigering om haar bescheiden woning te verkopen voor een miljoen dollar laat zien dat sommige dingen werkelijk onbetaalbaar zijn – de kostbare herinneringen aan haar geliefde moeder Alice waren geen bedrag ter wereld waard. Haar hartverwarmende vriendschap met Barry Martin bewijst dat echte verbinding ontstaat op de meest onverwachte plekken.