Deze kleine Alba was slechts 30 dagen oud toen ze werd achtergelaten door haar biologische moeder, alleen omdat ze het syndroom van Down had. Meer dan 20 families wezen haar af voordat de Italiaanse Luca Trapanese het telefoontje kreeg dat zijn leven voorgoed zou veranderen. Wat hij deed toen hij haar voor het eerst vasthield, is hartverwarmend om te lezen.
Luca Trapanese en zijn achtergrond in zorgverlening
Luca Trapanese bracht zijn jeugd door in Napels, waar hij op veertienjarige leeftijd een levensveranderende ervaring meemaakte. Zijn beste vriend Diego kreeg de diagnose dat hij terminaal ziek was. Deze gebeurtenis liet een diepe indruk achter op de jonge Luca, die besloot zijn vriend nooit in de steek te laten. Na Diego’s overlijden voelde Trapanese een sterke roeping om anderen te helpen die met ziekte en beperkingen te maken hadden.
Deze persoonlijke ervaring vormde de basis voor zijn latere werk als vrijwilliger in een kerk in Napels. Daar richtte hij zich vooral op het ondersteunen van ernstig zieke mensen en kinderen met verschillende handicaps. Zijn jarenlange ervaring in de zorgverlening bereidde hem voor op de uitdagingen die zouden komen. Als alleenstaande, homoseksuele, katholieke man uit Italië was Trapanese geen vreemde voor het doorbreken van maatschappelijke verwachtingen, maar zijn motivatie kwam voort uit liefde en zorgzaamheid.
Van seminarist naar liefdadigheidswerker
Terwijl hij vrijwilligerswerk deed bij de Italiaanse kerk, realiseerde Trapanese zich dat dit was wat hij met zijn leven wilde doen. Op 25-jarige leeftijd trad hij toe tot een seminarie en studeerde twee jaar om katholiek priester te worden. Zijn plannen namen echter een wending toen hij verliefd werd op een man.
Trapanese heeft geen spijt van het verlaten van het seminarie, want hij bracht 11 prachtige jaren met zijn partner door. Samen richtten zij een liefdadigheidsorganisatie op in Napels die mensen met een beperking hielp. Ze spraken ook regelmatig over het stichten van een gezin door een kind te adopteren en waren het erover eens dat ze alleen een gehandicapt kind zouden adopteren. Deze beslissing kwam voort uit hun diepgewortelde overtuiging dat elk kind, ongeacht zijn beperkingen, liefde en zorg verdient.
Alleenstaand vaderschap en adoptiewetgeving
Trapanese en zijn partner gingen een paar jaar geleden uit elkaar en hij verhuisde alleen naar een huis. De Italiaanse adoptiewetgeving vormde jarenlang een onoverkomelijke barrière voor alleenstaande ouders die een kind wilden adopteren. Deze regelgeving betekende dat veel potentiële ouders, ongeacht hun motivatie of capaciteiten, werden uitgesloten van het adoptie procces.
Hoewel hij vasthield aan het idee om vader te worden, was het toen onmogelijk voor een alleenstaande ouder om in Italië te adopteren. Trapanese bleef echter volharden in zijn droom en volgde de ontwikkelingen in de adoptiewetgeving nauwlettend. Zijn ervaring met adoptie van kwetsbare kinderen inspireerde hem om niet op te geven.
Hij was dolgelukkig toen de beperkingen werden opgeheven en hij begin 2017 een adoptieaanvraag kon indienen. De maatschappelijke verandering betekende dat zijn jarenlange voorbereiding eindelijk vruchten kon afwerpen. Hoewel hem werd verteld dat hij alleen een ziek kind of een kind met ernstige beperkingen zou krijgen, was Trapanese meer dan bereid elk kind te adopteren dat op zijn pad kwam.
De ontmoeting met Alba
In juli 2017 kreeg Luca het allesveranderende telefoontje van de rechtbank dat zijn leven voorgoed zou omvormen. Ze vertelden hem over een pasgeboren babymeisje genaamd Alba, slechts dertig dagen oud, die door haar biologische moeder was achtergelaten vanwege het syndroom van Down. Het kleine meisje was al door meer dan twintig families afgewezen. Voor Luca was dit echter het moment waarop hij had gewacht. Zijn onmiddellijke reactie was een volmondig ja, zonder enige aarzeling of twijfel.
De race naar het ziekenhuis voelde als een droom die werkelijkheid werd. Daar lag Alba, helemaal alleen in een piepkleine wieg, wachtend op iemand die van haar zou houden. Toen Trapanese haar voor het eerst in zijn armen nam, werd hij overspoeld door een gevoel van pure vreugde en onvoorwaardelijke liefde. Dit was de eerste keer dat hij een pasgeboren baby vasthield, maar alle angst verdween op slag. Hij wist diep in zijn hart dat Alba zijn dochter was en dat hij er klaar voor was om haar vader te zijn, ondanks alle uitdagingen die zouden komen.
Het nieuwe gezinsleven
De eerste dagen na Alba’s adoptie wilde Luca bewust alleen tijd met zijn dochter doorbrengen om een echte band te kunnen opbouwen. Hij nam haar mee naar het familiehuis op het platteland, ver weg van de drukte van de stad. Deze rustige omgeving bood de perfecte setting voor vader en dochter om elkaar beter te leren kennen. Luca beschrijft deze periode als de allermooiste momenten van zijn leven, waarin hij voor het eerst echt voelde wat het betekende om vader te zijn.
Na deze intieme kennismaking organiseerde Luca een groot feest om Alba officieel voor te stellen aan zijn uitgebreide familie en vriendenkring. Het was een hartverwarmende bijeenkomst waarbij iedereen het kleine meisje meteen in hun hart sloot. De liefde en acceptatie die Alba ontving van de mensen om haar heen was overweldigend. Dit sterke karakter dat Alba tentoonspreidt, maakt indruk op iedereen die haar ontmoet.
Alba heeft zich ontwikkeld tot een zeer eigenzinnig en levenslustig kind dat de hele dag wil spelen, eten en dansen. Haar vader vertelt enthousiast hoe ze houdt van alle sociale contacten en hoe graag ze nieuwe mensen ontmoet. Daarom neemt Luca haar regelmatig mee naar het park, het museum en soms zelfs naar zijn werk, waar collega’s altijd uitkijken naar haar bezoekjes.
Het leven met Alba en maatschappelijke impact
Alba heeft het leven van Luca Trapanese volledig op zijn kop gezet, maar op de allermooiste manier die denkbaar is. Hij beschrijft hoe zijn hele wereld nu om zijn dochter draait en hoe zij hem een gevoel van vervulling heeft geschonken dat hij nooit eerder heeft ervaren. Voor Trapanese was Alba nooit een tweede keus vanwege haar aandoening, maar juist het kind van wie hij altijd had gedroomd. Hij benadrukt dat alleenstaand ouderschap weliswaar uitdagend is, maar dat ouderschap in zijn algemeenheid gewoon moeilijk kan zijn, ongeacht de gezinssituatie.
De transformatie in zijn leven gaat verder dan alleen het dagelijkse zorgen voor zijn dochter. Trapanese ziet nu een heldere toekomst voor zichzelf waarin hij de rest van zijn leven zal doorbrengen met het kind van wie hij onvoorwaardelijk houdt. Hij kijkt uit naar alle prachtige avonturen die zij samen gaan beleven en de herinneringen die zij zullen maken. Sinds de officiële adoptie is hun verhaal een internationale sensatie geworden die mensen wereldwijd heeft geraakt. Trapanese deelt regelmatig updates over hun leven via sociale media, waar hij duizenden volgers heeft verzameld die meeleven met hun verhaal. Hun verhaal toont aan hoe liefde en acceptatie de kracht hebben om levens te veranderen. Het succes van hun verhaal opent hopelijk de ogen van andere potentiële ouders en zorgt voor meer bewustwording rondom adoptie van kinderen met een beperking.
Het is werkelijk prachtig om te zien hoe liefde en vastberadenheid alle maatschappelijke barrières kunnen doorbreken. Luca en Alba tonen ons dat een gezin niet wordt gedefinieerd door traditie, maar door onvoorwaardelijke liefde en toewijding. We hopen dat hun inspirerende verhaal andere potentiële ouders aanmoedigt om hun hart te openen voor kinderen die een gouden mandje verdienen. Deel dit ontroerende verhaal met je vrienden als je net zo geraakt bent als wij!