Het verdriet en de pijn zijn onvoorstelbaar groot voor iedereen die de 15-jarige Jerryson kende, maar zijn pleegmoeder Marian Eisden toont ongelooflijke kracht door op te roepen tot eenheid in plaats van verdeeldheid. Tijdens een stille tocht in Capelle aan den IJssel sprak ze hartverscheurende woorden over de jongen die ze een “geschenk van God” noemde, terwijl ze tegelijkertijd benadrukte dat we de politie nodig hebben ondanks alle boosheid en verdriet. “We kunnen boos zijn op de politie, maar nee, we hebben ze nodig,” zei Eisden, die met deze woorden laat zien dat er zelfs in de donkerste momenten ruimte is voor begrip en samenwerking.
Stille tocht voor Jerryson in Capelle aan den IJssel
De woorden van pleegmoeder Marian Eisden echoden door de straten van Capelle aan den IJssel toen ruim honderd mensen zich verzamelden voor een stille tocht ter nagedachtenis aan de 15-jarige Jerryson. De emotionele stoet bewoog zich langzaam door de wijk waar de jongen opgroeide, waarbij deelnemers bloemen vasthielden en kaarsen droegen als symbool van hun verdriet en liefde.
Het hoogtepunt van de tocht vond plaats bij het lokale politiebureau, waar de groep een minuut stilte hield. Ondanks alle pijn en boosheid over het tragische incident legden de aanwezigen er bloemen neer, een gebaar dat de complexe gevoelens van de gemeenschap weerspiegelde. Sommige jongeren die geweld hebben meegemaakt spraken over hoe Jerryson altijd klaarstond voor anderen.
De stille tocht toonde aan hoe een gemeenschap samen kan komen in tijden van crisis, waarbij mensen van alle leeftijden hun steun betuigden aan Jerrysons nabestaanden. Terwijl de politie vaak hulp biedt in moeilijke situaties, illustreerde deze dag de ingewikkelde relatie tussen autoriteiten en burgers wanneer tragische gebeurtenissen plaatsvinden.
Pleegmoeder Marian Eisden spreekt over Jerryson als ‘godsgeschenk’
Pleegmoeder Marian Eisden, die door velen liefkozend Dushi wordt genoemd, nam voorafgaand aan de stille tocht het woord tot de verzamelde menigte. Met trillende stem maar vastberaden blik vertelde ze over de jongen die haar leven had veranderd. “Met dit gebaar wil ik hem eren. Ik wil vertellen wie hij was. Een stille jongen.” Haar woorden echoden door de straat terwijl ze uitlegde hoe Jerryson in haar leven kwam tijdens een van haar zwaarste periodes.
“Ik had borstkanker toen hij bij mij kwam, en hij was een geschenk van God voor me. Door hem stond ik altijd weer op, om hem eten te geven,” vertelde Eisden met een stem vol liefde en verdriet. De aanwezigen luisterden ademloos naar haar verhaal over hoe de 15-jarige jongen haar kracht had gegeven om door te gaan, zelfs in de donkerste momenten van haar ziekte. Jerryson was meer dan alleen een pleegkind geweest – hij was een lichtpuntje in haar leven geworden.
Met krachtige woorden waarschuwde Marian de menigte dat de tocht respectvol moest verlopen. “Hij hield niet van hard praten en was rustig. Als er nu dus mensen zijn die willen gaan relschoppen, roep ik jullie nu op deze plek te verlaten.” Haar oproep toonde hoeveel ze gaf om Jerrysons nagedachtenis en hoe belangrijk het voor haar was dat zijn karakter werd geëerd. Net zoals jongeren hulp verdienen wanneer ze in nood verkeren, verdiende Jerryson een waardig afscheid.
Oproep tot eenheid en respect voor politie ondanks verdriet
Eisden benadrukte tijdens haar emotionele toespraak het cruciaal belang van samenwerking, ondanks alle pijn en boosheid die door de gemeenschap golft. “We gaan met zijn allen meer en meer uit elkaar, ik wil laten zien dat we dit samen kunnen doen. En dat hij in rust kan slapen,” sprak ze met trillende maar vastberaden stem tot de verzamelde menigte. Haar woorden echoden door de straten van Capelle aan den IJssel, waar families soms creatieve manieren vinden om hulp in te roepen bij noodsituaties.
Met opmerkelijke wijsheid voegde Marian eraan toe: “Aan beide kanten is een slachtoffer gevallen. We kunnen boos zijn op de politie, maar nee, we hebben ze nodig.” Deze krachtige boodschap toonde haar vermogen om zelfs in het diepste verdriet ruimte te vinden voor begrip en nuance. Na de stille tocht bij het politiebureau herhaalde ze nogmaals de essentiële boodschap die de dag kenmerkte: “We weten nog niet precies wat er is gebeurd, laten we het onderzoek afwachten.”
Haar oproep tot geduld en verstandigheid illustreerde perfect hoe liefde en verdriet hand in hand kunnen gaan met begrip voor de complexiteit van moeilijke situaties. Terwijl autoriteiten vaak kinderen beschermen in gevaarlijke omstandigheden, benadrukte Eisden dat samenwerking essentieel blijft, ook wanneer tragedies plaatsvinden.
Vragen over politieoptreden en aandacht voor kinderen
Terwijl het verdriet nog vers is, stelt pleegmoeder Marian Eisden zich de moeilijke vragen die door veel mensen worden gedeeld. “Maar ik denk ook: kon er geen taser worden gebruikt? Waarom is er van zo dichtbij geschoten?” vraagt ze zich hardop af, terwijl ze tegelijkertijd erkent dat de volledige waarheid nog niet bekend is. “En tegelijkertijd denk ik dan ook, we weten niet wat er achter de keuze zat van de politie,” voegt ze eraan toe, wat haar vermogen toont om zelfs in pijn ruimte te vinden voor begrip.
Haar blik reikt echter verder dan alleen dit tragische incident. Eisden maakt zich zorgen over hoe de samenleving omgaat met jongeren en pleit voor meer aandacht voor hun welzijn. “We kijken te weinig naar het kind, naar de mens achter die keuzes,” waarschuwt ze met krachtige woorden die de kern van veel maatschappelijke problemen raken. Haar observatie dat ouders vaak te druk zijn met werk en geld verdienen, terwijl kinderen creatieve manieren moeten vinden om hulp te zoeken, illustreert een pijnlijke realiteit.
“Ouders werken, het gaat meer om het geld en we vergeten onze kinderen. We zijn ze aan het verliezen door ze geen aandacht te geven,” benadrukt Marian met een stem vol bezorgdheid. Deze woorden echoen door de gemeenschap als een wake-up call voor iedereen die met jongeren werkt.
Familie vraagt om gerechtigheid
De nicht van Jerryson nam ook het woord na de emotionele toespraak van pleegmoeder Dushi. Met trillende stem en zichtbaar geëmotioneerd richtte ze zich tot de verzamelde menigte, waarbij haar woorden de complexiteit van de situatie perfect weerspiegelden. “We staan hier niet om de acties van Jerryson goed te keuren. Maar we staan hier voor gerechtigheid. We willen stilstaan bij iedereen die is overleden bij of na een aanhouding,” sprak ze met krachtige overtuiging.
Haar oproep ging verder dan alleen dit tragische incident, waarbij ze benadrukte hoe belangrijk het is om een genuanceerd beeld te krijgen van wie Jerryson werkelijk was. Net zoals er situaties zijn waar liefde en verbondenheid centraal staan, wilde ze dat mensen Jerryson zouden herinneren voor meer dan alleen zijn laatste momenten. “We willen jullie vragen om ook niet alle berichten in de media te geloven. Hij was ook gewoon een lieve jongen, geliefd door familie en vrienden. Hij heeft zeker domme dingen gedaan, maar dat is niet hetgeen waar we hem om moeten herinneren,” concludeerde ze met een stem vol liefde en verdriet.
Onderzoek loopt en Openbaar Ministerie weerspreekt claims advocaat
Het verdriet en de vragen rondom Jerrysons dood blijven maar toenemen, vooral nadat de biologische moeder via haar advocaat Gerald Roethof aangifte van doodslag heeft aangekondigd. Roethof stelde in het programma Pauw & De Wit kritische vragen over het politieoptreden en beweerde dat beelden zouden tonen dat de jongen in zijn rug werd geschoten. Deze claims hebben voor veel beroering gezorgd in een gemeenschap die al worstelt met het verlies van de 15-jarige.
Het Openbaar Ministerie reageerde echter snel en resoluut op de circulerende beweringen. In een officiële verklaring benadrukten zij dat er “feitelijke onjuistheden circuleren” en riepen ze iedereen op om het onderzoek af te wachten voordat conclusies worden getrokken. Net zoals er gevallen zijn waar liefde en zorg uiteindelijk de overhand nemen, benadrukte het OM dat geduld en feiten essentieel zijn voor gerechtigheid.
De tragische gebeurtenis vond zondag plaats bij een McDonalds in Capelle aan de IJssel, waar Jerryson zou zijn doodgeschoten nadat hij een leeftijdsgenoot zou hebben beroofd van een fatbike. Terwijl de details nog onduidelijk blijven, illustreert deze situatie hoe snel misverstanden kunnen ontstaan wanneer emoties hoog oplopen en verwarring de overhand kan krijgen in complexe situaties.