Sophie kreeg de schrik van haar leven toen ze hoorde dat ze ontslagen was omdat ze haar telefoon gebruikte op werk – maar wacht tot je hoort waarom ze eigenlijk belde. Deze schoolbuschauffeur uit Canada dacht dat ze hielp in een noodsituatie, maar de werkgever zag het heel anders en een arbeidsrechter heeft nu uitspraak gedaan over dit controversiële ontslag.
Arbeidsrechtelijke uitspraak tegen schoolbuschauffeur
Een arbeidsarbiter heeft geoordeeld dat een schoolbuschauffeur uit het noorden van British Columbia terecht werd ontslagen vanwege telefoongebruik tijdens het rijden. Het incident vond plaats in november in Chetwynd, waarbij Sophie werd betrapt terwijl ze haar mobiele telefoon tegen haar linkeroor hield. Een student die achter haar zat maakte een foto van de situatie en toonde deze aan een ouder.
Deze ouder bracht de foto vervolgens onder de aandacht van de coördinator bedrijfsvoering van het vervoersbedrijf. De arbiter bepaalde dat het ontslag gerechtvaardigd was omdat telefoongebruik tijdens het besturen van een schoolbus een ernstige veiligheidsovertreding vormt. Sophie beweerde dat ze probeerde een noodsituatie af te handelen, maar de rechter vond dit geen voldoende rechtvaardiging voor het overtreden van de veiligheidsregels tijdens het vervoer van schoolkinderen. Het vonnis benadrukt de strenge verantwoordelijkheden die chauffeurs hebben wanneer ze jonge passagiers vervoeren. De uitspraak laat zien hoe werkgevers steeds strenger optreden tegen gedrag dat de veiligheid in gevaar brengt.
Ontslag na ontdekking van telefoongebruik
De dag na het incident kreeg Sophie een telefoontje dat haar wereld op zijn kop zou zetten. Haar werkgever confronteerde haar met een foto die een leerling had gemaakt, waarop duidelijk te zien was hoe ze tijdens het rijden haar telefoon tegen haar oor hield. Deze foto werd door de ouder van de student direct doorgestuurd naar de coördinator bedrijfsvoering, wat de zaak in een stroomversnelling bracht.
Een week later volgde het definitieve ontslag. In de ontslagbrief stond zwart op wit dat Sophie een ernstige inbreuk had gepleegd op het veiligheidsprotocol van het bedrijf. Het document verwees specifiek naar het protocol voor mobiele telefoons en elektronische apparaten dat Sophie eerder had ondertekend en erkend te begrijpen, zowel in november 2019 als opnieuw in september 2020. Voor de werkgever was dit telefoongebruik tijdens werktijd een onacceptabele overtreding. Het ontslag kwam hard aan bij Sophie, die beweerde dat ze alleen probeerde te helpen in wat zij zag als een noodsituatie.
Verdediging: noodoproep voor vastzittende bus
Sophie presenteerde een heel andere versie van de gebeurtenissen tijdens de rechtszaak. Volgens haar verklaring reed ze haar gewone route met kinderen aan boord toen ze via de portofoon hoorde dat een collega-chauffeur vast was komen te zitten in de sneeuw. Ze nam contact op met haar supervisor en bood aan dat haar echtgenoot zou helpen, waarbij ze verwees naar het feit dat hij eerder die dag ook al een andere bus had bevrijd uit de sneeuw.
Toen de supervisor instemde met dit plan, vroeg Sophie haar achtjarige zoon, die ook in de bus zat, om haar echtgenoot te bellen met haar mobiele telefoon. Sophie benadrukte dat zij zelf niet belde, maar dat haar kind de oproep plaatste terwijl zij bleef focussen op het rijden. Werkgevers hebben echter vaak hun eigen interpretatie van wat er precies gebeurde tijdens werkuren.
Details van het telefoongesprek
Toen Sophie haar zoon vroeg om het gesprek over te nemen, ontstond er een verwarrende situatie die later cruciaal zou blijken in de rechtszaak. Het achtjarige kind had duidelijk moeite om de exacte locatie van de vastgelopen bus door te geven aan zijn vader. De jongen riep steeds “mam, mam” terwijl hij probeerde uit te leggen waar zijn moeders collega precies vastzat in de sneeuw.
Na enkele momenten van verwarring gaf het kind de telefoon terug aan Sophie, zodat zij de situatie kon verduidelijken voor haar echtgenoot. Volgens de getuigenverklaring van Sophie was de weg op dat moment volledig vrij van ander verkeer en vormde het gesprek geen direct gevaar voor de veiligheid. Het gebruik van telefoons tijdens werk blijft echter een gevoelig onderwerp in de transportsector.
De telefoongegevens die later als bewijs werden aangevoerd toonden aan dat het volledige gesprek ongeveer drie minuten duurde. Dit tijdsbestek omvatte zowel de periode waarin haar zoon aan de telefoon was als het moment dat Sophie zelf sprak. Haar echtgenoot verklaarde later dat hij hoogstens dertig seconden rechtstreeks met zijn vrouw had gesproken over de reddingsactie. Deze korte duur zou volgens Sophie bewijzen dat het gesprek werkelijk een noodoproep betrof en geen casual telefoongesprek tijdens werktijd.
Vakbond pleit voor mildere straf
De vakbond die Sophie vertegenwoordigde kwam direct in actie toen het ontslag bekend werd. Ze betwistten fel de proportionaliteit van de straf en voerden aan dat ontslag veel te zwaar was voor wat zij zagen als een eenmalige fout. Volgens de vakbondsvertegenwoordigers had Sophie geen enkele disciplinaire maatregel op haar dossier staan en was er geen reden om aan te nemen dat zij niet zou reageren op een progressievere aanpak.
De advocaat van Sophie benadrukte tijdens de rechtszaak dat zijn cliënte slechts een korte, geïsoleerde fout had gemaakt door het telefoongesprek aan te nemen. Hij stelde dat Sophie oprecht dacht dat het om een noodgeval ging vanwege de kinderen die vastzaten in de bus op die koude winterdag. Werknemers die onverwacht ontslagen worden verdienen volgens de verdediging een eerlijke behandeling die rekening houdt met de omstandigheden.
De vakbond wees erop dat Sophie jarenlang een voorbeeldige chauffeur was geweest zonder enige klachten over haar rijgedrag of veiligheidsprotocollen. Ze argumenteerden dat het bedrijf andere disciplinaire maatregelen had kunnen overwegen voordat ze overgingen tot het definitieve ontslag. Werkgevers hebben verschillende opties wanneer het gaat om het aanpakken van regelovertredingen.
Arbiter wijst ontslag als terecht aan
De arbeidsarbiter kwam tot een heel andere conclusie dan Sophie had gehoopt. Tijdens de uitspraak benadrukte de rechter dat Sophie herhaaldelijk had beweerd zich “verraden” te voelen door de student die de foto van haar had gemaakt. Dit aspect van de zaak woog zwaar mee in de uiteindelijke beslissing, omdat het toonde dat Sophie de ernst van de situatie niet volledig begreep.
De arbiter oordeelde dat Sophie een “ernstige inschattingsfout ten aanzien van kinderen” had gemaakt door tijdens het rijden met schoolkinderen haar telefoon te gebruiken. Nog belangrijker was dat Sophie volgens de rechter geen enkele verantwoordelijkheid had genomen voor haar handelingen. Werkgevers verwachten tegenwoordig dat medewerkers volledig verantwoordelijkheid nemen voor hun acties, vooral in veiligheidsrisico functies zoals schoolbusvervoer.
Wat een ingewikkelde situatie waarin Sophie zich bevond! Het is natuurlijk begrijpelijk dat ze wilde helpen toen een collega vastzat, maar de veiligheid van die schoolkinderen moet altijd voorop staan. Deze uitspraak laat zien hoe streng werkgevers tegenwoordig optreden als het om telefoongebruik tijdens het rijden gaat – en terecht ook, want één moment van onoplettendheid kan verschrikkelijke gevolgen hebben. Wat vind jij hiervan?