Deze Thaise jongen uit de provincie Uttaradit blafte naar hulpverleners toen ze hem op 30 juni 2025 weghaalden bij zijn 46-jarige verslaafde moeder – een hartverscheurend moment dat liet zien hoe erg verwaarlozing een kind kan veranderen. De 8-jarige, die nooit naar school is geweest en leefde alsof hij onderdeel was van de roedel honden in het vervallen houten huis, kreeg eindelijk de hulp die hij zo hard nodig had.
Ontdekking van verwaarloosde jongen in schrijnende omstandigheden
The Paveena Foundation for Children and Women ontving eind juni een verontrustende melding over een mogelijke kindermishandeling in district Lap Lae. Samen met de lokale politie en andere hulpinstanties trok het team naar het vervallen woonhuis om de situatie te onderzoeken. Wat ze daar aantroffen, overtrof hun ergste verwachtingen.
In het huis leefde de 8-jarige jongen onder extreme omstandigheden tussen zes verwaarloosde honden. De hulpverleners troffen hem kruipend en rennend aan tussen de dieren, alsof hij werkelijk deel uitmaakte van de roedel. Het meest schokkende moment kwam toen de professionals probeerden contact te maken met het kind. In plaats van te spreken of te huilen, begon de jongen luid te blaffen naar de aanwezigen.
Deze reactie toonde pijnlijk duidelijk aan hoe diep de verwaarlozing had ingegrepen op zijn ontwikkeling. Het team realiseerde zich dat dit een geval was waarbij een kind volledig in de steek was gelaten door de persoon die hem zou moeten beschermen. De 46-jarige moeder bleek ernstig verslaafd te zijn aan drugs en niet in staat voor adequate zorg te zorgen.
Leefomstandigheden en schoolverzuim van het kind
Uit nader onderzoek door de autoriteiten kwamen de schrijnende details van de jongens dagelijkse realiteit aan het licht. Het kind, om privacyredenen ‘Jongen A’ genoemd, was nog nooit een voet in een klaslokaal gezet. Geen kleuterschool, geen lagere school, helemaal niets. Toen hij zes jaar werd, nam zijn drugsverslaafde moeder hem wel één keer mee naar een onderwijsinstelling en pakte zo’n 400 baht (10,5 euro) aan overheidssteun op, maar van daadwerkelijke inschrijving kwam nooit iets terecht.
Het kind leefde samen met zijn 46-jarige moeder en 23-jarige broer in een vervallen houten onderkomen van een familielid. Hun buurt stond bekend om de wijdverspreide drugsproblematiek die er heerste. Terwijl andere kinderen van zijn leeftijd leerden lezen en rekenen, groeide de jongen op tussen zes verwaarloosde honden die net als hijzelf nauwelijks verzorging kregen. Het huis bood geen bescherming tegen de elementen en zeker geen stimulerende leeromgeving voor een groeiend kind.
De complete afwezigheid van onderwijs had dramatische gevolgen gehad voor zijn ontwikkeling. Waar leeftijdsgenootjes sociale vaardigheden opdeden door interactie met klasgenoten en leerkrachten, had deze jongen alleen de gezelschap van dieren gekend.
Verslaving binnen het gezin
De moeder en haar 23-jarige zoon bleken zwaar verslaafd te zijn aan drugs, een verslaving die hun leven volledig had overgenomen. De vrouw bracht haar dagen door met bedelen bij een lokale tempel, wanhopig op zoek naar geld om haar volgende shot te kunnen bekostigen. Deze destructieve levensstijl had geleid tot een situatie waarin kinderen de dupe worden van volwassenen die hun verantwoordelijkheden hebben opgegeven.
Het huis waar het gezin woonde, stond bekend in de buurt vanwege de drugsproblematiek die er heerste. Buren hadden wel vermoedens over de situatie, maar niemand had ingegrepen. De 8-jarige jongen had zijn toevlucht gezocht bij de zes verwaarloosde honden die ook in het vervallen onderkomen leefden. Deze dieren werden zijn enige gezelschap en referentiepunt voor normaal gedrag.
De autoriteiten ontdekten dat de drugsverslaving al jaren aan de gang was. De moeder had geen enkele zorg kunnen geven aan haar zoon, laat staan aan de dieren die bij hen leefden. Het kind groeide op in een omgeving waar niemand hem leerde praten, lopen of zich normaal gedragen. Hij overleefde door de honden na te doen en hun sociale structuur over te nemen.
Opvang en behandeling van de getraumatiseerde jongen
Sinds de redding van ‘Jongen A’ zijn de Thaise autoriteiten een intensief zorgtraject gestart om zijn ontwikkeling voorzichtig op gang te brengen. Het kind is opgevangen door een gespecialiseerde kinderbeschermingsinstelling waar ervaren zorgprofessionals dag en nacht toezicht houden op zijn welzijn. De eerste weken waren cruciaal om vertrouwen te winnen bij een kind dat alleen maar dierlijk gedrag kende.
Het team van kindpsychologen begon met de meest elementaire vaardigheden. Ze leerden hem langzaam om rechtop te lopen in plaats van op handen en voeten te kruipen, en probeerden voorzichtig menselijke geluiden uit hem te krijgen in plaats van geblaf. Deze professionals hebben ervaring met extreme verwaarlozing, maar zelfs zij waren geschokt door de mate waarin dit kind was verwilderd. Ze werken samen met internationale experts om de beste aanpak te vinden voor zijn unieke situatie.
Een ander cruciaal onderdeel is het aanleren van basale sociale vaardigheden. Het kind moet leren dat mensen geen bedreiging vormen en dat normale menselijke interactie mogelijk is. Langzaam maken ze vorderingen, hoewel het een proces van jaren zal zijn voordat hij ook maar in de buurt komt van een normale ontwikkeling. De dokters vertellen dat geduld en liefde de sleutels zijn tot zijn herstel.
Maatschappelijke impact en preventieve maatregelen
Deze schokkende zaak heeft een enorme golf van reacties losgemaakt in de Thaise samenleving en ver daarbuiten. Sociale media stroomden vol met berichten van geschokte burgers die niet konden geloven dat zoiets in hun land mogelijk was. The Paveena Foundation, die al decennialang strijdt voor kinderrechten, zag dit als een kantelpunt in de discussie over kinderbescherming. De organisatie riep direct na de redding alle Thaise burgers op om alerter te zijn op signalen van verwaarlozing in hun buurt.
De Thaise overheid reageerde snel door extra middelen vrij te maken voor vroege signalering van kindermishandeling. Minister-president Prayut Chan-o-cha sprak zijn geschoktheid uit en beloofde dat dit soort extreme gevallen nooit meer onopgemerkt mogen blijven. Lokale autoriteiten in de provincie Uttaradit startten een grootschalige campagne om bewoners te informeren over herkenbare tekenen van kinderverwaarlozing. Ze benadrukten dat jarenlang negeren van alarmsignalen dramatische gevolgen kan hebben voor kwetsbare kinderen.
Een speciale meldlijn werd geopend waar bezorgde burgers 24 uur per dag terecht kunnen met vermoedens van kindermishandeling. Deze hotline wordt bemand door getrainde professionals die direct kunnen doorschakelen naar de juiste hulpinstanties. The Paveena Foundation benadrukte dat vroege interventie cruciaal is om te voorkomen dat kinderen in extreme isolatie opgroeien. Hun boodschap was duidelijk: wanneer je verdachte situaties opmerkt, aarzel dan niet om hulp in te schakelen.
Dit verhaal raakt ons werkelijk tot in het diepst van onze ziel – een 8-jarige jongen die zo erg verwilderd was door verwaarlozing dat hij alleen nog kon blaffen als een hond. Het is onbegrijpelijk dat een kind zó in de steek kan worden gelaten door de persoon die hem zou moeten beschermen. Gelukkig krijgt deze kleine jongen nu eindelijk de liefde en zorg die hij zo hard nodig heeft, en hopen we van harte dat hij langzaam kan leren wat het betekent om een mens te zijn. Deel dit verhaal om bewustzijn te vergroten over de signalen van kinderverwaarlozing – samen kunnen we voorkomen dat dit nog een keer gebeurt!
