Stel je voor: jarenlang krijg je te horen dat de kans op kinderen vrijwel nihil is, en dan word je plots moeder van een vierling – hartverscheurend en ongelooflijk tegelijk. Artie (37) en Narin (36) dachten na zes jaar proberen dat hun droom voorbij was, maar het universum had iets veel groters in petto dan ze ooit voor mogelijk hadden gehouden.
Zes jaar proberen en medische uitdagingen
Zes lange jaren probeerden Artie en Narin zwanger te raken, waarbij de familiegeschiedenis van vruchtbaarheidsproblemen aan Artie’s kant al deed vermoeden dat het een uitdagende reis zou worden. Het koppel doorliep via de huisarts het complete fertiliteitstraject, waarbij elke behandeling nieuwe hoop bracht, maar ook teleurstellingen opleverde. Vorig jaar besloten ze een drastische stap te nemen en hun veel te grote huis te verkopen, waarna ze een nieuwbouwwoning kochten en begin december 2022 tijdelijk bij Artie’s ouders introkken.
Na een IUI-behandeling waarbij opvallend veel eitjes waren gerijpt, deed Artie eind december een zwangerschapstest met bonkend hart. De test sloeg positief uit en na al die jaren van wachten, hopen en medische uitdagingen waren ze eindelijk zwanger. Wat ze toen nog niet wisten was dat dit het begin zou zijn van een nog veel groter wonder dan ze ooit voor mogelijk hadden gehouden.
De shock van vier hartjes
De dag voor hun echo kreeg Artie een bloeding, waardoor ze enorm opzag tegen het onderzoek. Ze had al eerder een miskraam gehad en vreesde het ergste. “Ik zie een hartje kloppen”, begon de echoscopiste tot hun opluchting.
“We waren zo blij, echt uitzinnig van vreugde. Eindelijk kregen we goed nieuws. Wat dat nieuws werkelijk inhield, drong nog helemaal niet tot ons door“, vertelt Artie. Voor veel ouders die verdrietige ervaringen hebben gehad tijdens de zwangerschap, is zo’n moment van pure vreugde nog kostbaarder. “Dat wordt een busje kopen”, grapte de echoscopiste. Op de terugrit landde het pas een klein beetje – hadden ze echt vier kinderen gekregen?
Ziekenhuisbegeleiding en moeilijke keuzes
Een week later zaten ze in het ziekenhuis waar artsen uitlegden dat een vierling zwangerschap risicovol is. De medische professionals boden het stel de mogelijkheid aan om een of twee vruchtjes weg te laten halen. Voor Artie en Narin was dit echter een onmogelijke keuze. Ze stonden er alleen voor open als een van de kindjes ernstig ziek of gehandicapt zou zijn.
Eens per maand kregen ze uitgebreide echo’s in het ziekenhuis, waarbij de hele ochtend werd uitgetrokken voor onderzoek. Keer op keer bleken de vier baby’s het heel goed te doen en gezond te zijn. Voor veel ouders die droevige momenten hebben meegemaakt, zijn zulke positieve berichten pure vreugde. Tot 20 weken werkte Artie door, maar daarna werd het lichamelijk te zwaar. Ze kwam in totaal slechts zeven kilo aan tijdens haar bijzondere zwangerschap en had vooral last van vervelende neusbloedingen die haar dagelijkse leven bemoeilijkten.
Vroeggeboorte na 31 weken
Op de dag van de bevalling voelde Artie hoge pijn in haar buik en dacht aanvankelijk dat dit verband hield met haar eerdere maagverkleining. Toen ze ’s nachts van haar zij draaide, werd ze overvallen door hevige pijn. Het stel reed naar het ziekenhuis met de verwachting binnen een half uur weer thuis te zijn en had geen vluchtkoffer meegenomen.
Bij aankomst bleek Artie echter al vijf centimeter ontsluiting te hebben. Er werd onmiddellijk een operatiekamer gereedgemaakt voor de keizersnede. Omdat de ruggenprik niet aansloeg, moest ze onder algehele narcose. Voor veel moeders is zo’n moment van onzekerheid angstig en overweldigend.
Om 05.13 uur werd hun eerste kindje geboren: dochter Navya, die slechts 975 gram woog. Vervolgens kwam Nevaani met 1300 gram, daarna zoon Aashiq met 1345 gram en als laatste dochter Avni van 1100 gram. De vier baby’s waren gezond, maar hadden intensieve zorg nodig vanwege hun vroege geboorte na 31 weken zwangerschap.
Twee maanden in het ziekenhuis
Het was zo onwerkelijk toen Artie wakker werd na de keizersnede. Ze had nog nooit een prematuur baby gezien en het voelde alsof ze plots in een film terecht was gekomen waar ze nooit om had gevraagd. De vier kleintjes lagen allemaal op verschillende afdelingen van de neonatale intensive care, dus het zorgpersoneel maakte een soort rondleiding langs alle couveuses. Navya, Nevaani, Aashiq en Avni deden het vanaf het allereerste moment supergoed en hadden alleen wat extra zuurstof en sondevoeding nodig om hun kleine lichaampjes te ondersteunen.
Binnen een week konden de baby’s worden overgeplaatst naar een ziekenhuis dichter bij huis, waar het echte avontuur begon. Artie en Narin namen een ingrijpend besluit: ze zouden twee maanden dag en nacht bij hun vierling in het ziekenhuis verblijven. Voor veel ouders is zo’n periode van onzekerheid ondenkbaar zwaar. Ze wilden zich zo goed mogelijk voorbereiden op het ouderschap van vier baby’s tegelijk, en dat kon alleen als ze meteen volledig voor de kindjes zouden zorgen zonder hulp van verpleegkundigen thuis.
Gelukkig was Narins werk heel flexibel en kon hij veel vanuit het ziekenhuis werken terwijl Artie zich volledig concentreerde op de zorg voor de baby’s. Die acht weken leerden hen alles wat ze moesten weten over het verzorgen van premature kinderen.
Het leven met vier baby’s
Nu zitten ze met hun vier kinderen bij opa en oma thuis, waar de dagelijkse routine volledig wordt bepaald door de behoeften van de vierling. Qua ruimte is het wat krapjes, maar qua hulp en ondersteuning is het perfect voor het jonge gezin. Ze verschonen zo’n 32 luiers per dag en leven vooral van voedingsmoment naar voedingsmoment, waarbij elke dag opnieuw een logistieke uitdaging vormt.
Uitstapjes zijn een hele onderneming geworden – als ze eropuit gaan, doen ze dat strategisch met twee kinderen terwijl de andere twee bij opa en oma blijven. Voor veel ouders is het organiseren van activiteiten buitenshuis al met één baby een uitdaging.
